İnsanın bazen yapacağı o kadar çok iş vardır da ne zaman ve nereden başlayacağını bilemez ya, hele bide bunun sıkıntısı yetmezmiş gibi en son isteği birilerinin yorumunu duymaktırya.Onlar yardım ettiklerini zannederler ama sen sinir olursun hayatlarına burnunu sokmalarına he işte tam o durumdayım şu aralar.Üzerimde hakkı olanlar,olmayanlar hayatına yorum yapıyorlar aa bi durun da sorun ya ben ne istiyorum sonunda patladım ve iyikide patladım yoksa allah bilir ne olucak benim hayatımı çizicekler ve rahata erecekler sanırım.
Neydi gerçekten ya dün o tartışma inanamadığım ve beklemediğim hayatımda güvendiğim kişiden aldığım o tepki.ve konu sadece iş arama sürecinde olmamdan kaynaklı bir boşluktan oluşuyor ki daha 2 ay olmuşken iş arama süreci ve ben gayet rahatken. sonunda birşey olarak çıkılacak bölümler okumak varmış dememle çıkan bir gerginlik,ki dogru iktisat okumanın sonunda ne olacağını bilmemek ve pek çok secenek varken bir türlü karar verememek tek derdim ki sonunda bankacı olucakmışım gibi görünüyor.Bu tartışmada önüme sunulan bir çok gereksiz örnekler ne vardı ya ne vardı bu kadar beni sinirlendirecek neydi yani sorun gercekten anlayamadan sinirim tepemden fışkırıyordu.O kadar çok sinirlendim ki başımı alıp kaçasım geldi de evdekilerin suçu ne zaten bensiz geçirdiler son 5 yılı.Aman allahım çok gerginim ve keşke bu gerginlik benden kaynaklı olsaydı ben gayet stressiz geceirirken bu dönemi ne olmuştu battımı bu rahatım insanlara.
Offf bütün insanları hayatımdan silip sadece annemi alıp gidesim var arkama bakmadan.
YETERR ARTIK HAYAT BENİM HAYATIM ....

10 Kasımlar....

 Hep hüzünlendirir beni Atamızın bizlere veda ettigi gün tam umutlarımın yok olmaya yüz tuttugu zamanda dün gördügüm o güçlü kalabalık çok gururlandırdı beni.Bu bir özlem miydi,köşeye mi sıkısmıstık son günlerde bilemiyorum halk Atasına neden böyle akın etti ama iyikide etti bir defa daha gösterdi içinde Atasını sonsuza dek saklayacağını.Tüm dünyaya adını duyuran Atam iyiki bizim önderimizsin....

Bir Nostalji...

Susam sokağı ,yüzümde hep bir gülümseme oluşturan program.Bu gün googleden birşey aramak için sayfayı açınca gördüm ,susam sokağının 40. yılı olduğunu ve unutup ne arayacağımı daldım videoları izlemeye.Çocukluğum geldi gözümün önüne ne kadar çok izlerdim bu programı,o zamanlar anneannem bakıyordu bana arada kavga ederdik ben susam sokagını izlemek isterdim o yine yılların unutulmazlarından yalan rüzgarını:) sonunda karara bağlamıştık susam sokağının reklam arasında izleyecekti o kendi programını torun olmanın gücü buydu.:D savasmıstım susam sokağı için ve galip gelmiştim kendimce:D Anneannem hala bahseder bu olaydan.Boyunun da kısa olmasından dolayı o edidir ben büdü:)

Ah o minik kuşum ne sevinirdim ekranda gördügümde,o küfesine saklanan kırpığa ne demeli,hele hele kurabiye canavarı.Google a bir kez daha teşekkürler bu nostalji için.

Ah ah tekrar çocuk olsak tekar susam sokakları olsa,büyümek iztemesemde büyümeme neden olan zaman bazen senden nefret ediyorum.İçimizdeki çocugu hep korumak dileğiyle...

Bu kalp seni unutur mu?

Gerçekten taktir ettim hiç bir dizi bu kadar cesaretli davranmamıştı 12 Eylül darbesine karşı bir şeyler degişiyor ülkemizde sanırım iyi mi kötü mü tartışılır.İzlerken bazen hüzünlendim bazen çok kızdım.Umarım bu olayı yapan binlerce insana işkence yapan zihniyetler izliyordur bu diziyi de birazcık olsun vicdan azabı hissederler.
İnsanlık dışı bu durum inanması güç,suçlu ,suçsuz herkes bir şekilde etkilenmiş.Gerçi suçlu dediğimiz insanlar neye göre ,kime göre suçlu? Suçları savunmak mı inandıklarını?
En büyük suçlular dönemin gençlerini sorgusuz sualsiz insanlık dışı işgencelere maaruz bırakanlar,asanlar ve şimdiki gençliğin boş beyinlerle ortalıkta dolaşmasına neden olanlar.

Neler atlatmış ülkem dedim ve neler atlatacagız hep birlikte göreceğiz?

yenilik...

Bu blog işine epey sardım sanırım yeni sablonum da hosuma gitti daha ferah oldu sanki,hep okurken baskalarının yazdıklarını yazmaya bir türlü cesaret edememiştim,hemen hemen hayatımın her dönemi bir şeyler yazdım.Ne gariptir ki bu yazılanlar genelde hüzünlü ve kızgın olduğum zamanlara denk geldi . Neden hep hüzünlü seyler yaşadığım zaman yazmak istiyordum,bana terapi gibi gelmesinden kaynaklıydı bu sanırım.Halbuki genel itibariyle sürekli gülen biriyim ve bunun aksine duygusal seyler yazmak niye:D neyse neyse yenilenicem:D
Uf bilgisayarımında bozuldugu su günlerde biraz üzgünde olsam yenilenecegim blog sablonum gibi.Tek dileğim içindeki fotoğraflara birsey olmaması.Dün aniden bir seyler yazarken elimde bir elektrik hissettim ve bilgisayar kapandı sonrada bir daha acılmadı .Teknik servisin emin ellerine ulaştı sanırım bekleyip görecegiz.

N1H1 virüsü !!! tmm

Bu domuz gribi olayı tekrar patlak verdi insanları aşılamayada başladık.Ben aşıya pek sıcak bakanlardan da değilim ve birazcık fazla tlaş toplumuyuz diye düşünüyorum.1.5 ay önce İngiltere deydim ve orada daha önceden yayılmasında karsılık bu kadar haberlerde yer almadı ve su an da da gazetelerden takip ettigime göre böyle abartılmıyor.Ve insanlar panik halinde değil.Bizdekiler yetmiyormuş gibi dünyadaki ölümleride yayınlıyoruz.Benim kac kişi öldügünden haberim olmuyordu ingilterede annem arayıp '' aman kızım dikkat et ingilterede surda su kadar insan ölmüş su kadar risk varmıs maske tak bla bla bla''Neden cidden bu kadar abartıyoruz.Tamam ciddiyeti olan bir durum ama halkı paniye sürüklemenin mantuğı ne dedik temizlige dikkat edin tamam yetmedi mi?
Herseyi abartmayı seven toplumun vatandası olmayı yinede seven insan:D

pazar pazar pazar....

Pazar günleri ne yapılır,güzel bir kahvaltının ardından güneşli bir havada yapılacak en güzel şey, deniz kenarına inmektir,bir yürüyüş yapıp arkadaşlarınla dost sohbeti yapmaktır yada ailenle güzel bir gün gecirmektir,ama eger yanlızsan ve bu gün yanlızlıkdan da sıkılmıssan ne yapılır sanırım bu güzel havada elinde bilgisayarınla bloguna bir şeyler karalamakan başka yapıcak daha iyi bir fikir yoktur!!! Ama sanırım yine dayanamayıp 1,2 saatliginede olsa dısarı çıkacağım bu güzel hava kaçmaz:D